Geprezen door The Cleveland Classical Review voor zijn “verbazingwekkend zelfverzekerde techniek” en The New York Times voor zijn “opwindende [en] triomfantelijke” optredens, ontwikkelt pianist Henry Kramer een reputatie als een musicus met een zeldzame gevoeligheid die stijlvolle programmering combineert met inzichtelijke en uitbundige interpretaties. In 2016 oogstte hij internationale erkenning met een tweede prijs in de Koningin Elisabethwedstrijd in Brussel. Onlangs ontving hij een 2019 Avery Fisher Career Grant van het Lincoln Center - een van de meest begeerde onderscheidingen voor jonge Amerikaanse solisten.
Kramer begon op de relatief late leeftijd van 11 jaar piano te spelen in zijn geboortestad Cape Elizabeth, Maine. Op een dag raakte hij in de ban van het geluid van filmmelodieën die een vriend op de piano speelde, wat hem inspireerde om het zichzelf te leren op de oude staande piano van zijn familie. Zijn ouders schreven hem kort daarna in voor lessen en binnen een paar weken speelde hij Chopin en Mozart.
Henry werd winnaar van de National Chopin Competition in 2010, de Montreal International Competition in 2011 en de China Shanghai International Piano Competition in 2012. In 2014 werd hij toegevoegd aan het rooster van Astral Artists, een organisatie die jaarlijks een handvol rijzende sterren selecteert onder de kandidaten voor strijkers, piano, houtblazers en zang. Het jaar daarop won hij een hoofdprijs in de Honens International Piano Competition.
Kramer heeft “verbluffende” solorecitaldebuten gegeven, met name in Alice Tully Hall als ontvanger van de William Petschek Award van de Juilliard School en in het Concertgebouw in Amsterdam. Bij zijn debuut in Philadelphia merkte Peter Dobrin van The Philadelphia Inquirer op: “de 31-jarige pianist personaliseerde interpretaties zozeer dat werken opnieuw opdoken. Hij is een grote persoonlijkheid.” Kramer is een veelzijdige performer en was te zien als solist bij orkesten over de hele wereld, waaronder het Bilkent Symfonieorkest, het Belgisch Nationaal Orkest, het Shanghai Philharmonic Orchestra, Hartford Symphony, Indianapolis Symphony en het Calgary Philharmonic Orchestras, en vele anderen. Hij werkte samen met dirigenten als Marin Alsop, Gerard Schwarz, Stéphane Denève, Jan Pascal Tortelier en Hans Graf. Hij heeft ook recitals gegeven in steden als Washington (Phillips Collection), Durham (St. Stephens), Hilton Head (BravoPiano! festival) en Seattle (Emerald City Music en de Seattle Series) en heeft in de zomer opgetreden op de Anchorage, Lakes Area, Rockport en Vivo muziekfestivals.
Zijn liefde voor het kamermuziekrepertoire begon al vroeg tijdens zijn studie, toen hij nog een jonge tiener was. Als veelgevraagd medewerker trad hij op in recitals bij de Chamber Music Society of Lincoln Center, het Mainly Mozart Festival, het Mostly Mozart Festival en La Jolla Music Society's Summerfest. Zijn opname met violiste Jiyoon Lee op het Champs Hill label kreeg vier sterren van BBC Music Magazine. Dit jaar prees Gramophone UK Kramers optreden op een opnamesamenwerking (Cedille Records) met violist Matthew Lipman voor “voorbeeldig flexibel partnerschap”. Henry heeft ook opgetreden met Emmanuel Pahud, het Calidore en Pacifica Quartet, Miriam Fried, evenals leden van de Berliner Philharmoniker en het Orchestra of St. Luke's.
Lesgeven is een van zijn grootste vreugden. In de herfst van 2022 werd Kramer lid van de muziekfaculteit van de Université de Montréal. Daarvoor bekleedde hij de L. Rexford Whiddon Distinguished Chair in Piano aan de Schwob School of Music van Columbus State University in Columbus, Georgia. Gedurende zijn veelzijdige carrière bekleedde hij ook posities aan Smith College en de University of Missouri Kansas City Conservatory of Dance and Music.
Kramer studeerde af aan de Juilliard School, waar hij werkte met Julian Martin en Robert McDonald. Hij behaalde zijn Doctoraat in de Muzikale Kunsten aan de Yale School of Music onder leiding van Boris Berman. Zijn leraren gaan terug tot Beethoven, Chopin en Busoni. Kramer is een Steinway Artiest.
